world ruled by fiction

BIAŁA RÓŻA

Rozdział XLIX

Wedle planu Ann krew miała zostać błyskawicznie zbadana, a pobrany w ten sposób materiał, do istniejącego już profilu genetycznego włączony. Mniemany profil genetyczny był jednak pod danymi Geralda Walkera, Anglika, lat 23, z jego prawdziwym DNA założony. Działanie musiało więc na wymianie DNA w bazie polegać. Ekstrakcja z próbek dostarczonych przez Ann nie była do dnia następnego, kiedy to Diamond sam miał materiał oddać, możliwa. Niemniej pracę zaczęto szybko i Ann się ,,swojego” wyniku przed oficjalnym wynikiem Di spodziewała. Oficjalny wynik Di obok nazwiska Walkera wg planu lądował. Do tego próbkę, którą wedle zapatrywań Ann Diamond powinien dzień później złożyć, należało również szczególną opieką otoczyć, a konkretniej dane Walkera na nią wprowadzić tak, żeby się wszystko z podmienionym profilem genetycznym zgadzało. Nie mogło jednak brakować próbki Diamonda, który ją przecież legalnie do badania oddał. Dlatego trzeba było prawdziwej próbki Geralda Walkera. Tak się składało, że robiący interesy z Ann lekarz był stałym bywalcem Walkerów w charakterze służbowym. Gerald bowiem chorował od urodzenia i bezbolesne pobranie wymazu z policzka pacjenta nie stwarzało żadnych trudności. Lekarz zrobił więc swoje i czekał, aż Ann da mu znać, które laboratorium odwiedzi. Pan doktor nie działał bowiem sam, był bardzo socjalny i lubił współpracę. Dzięki współpracy właśnie miał wejścia w każdym laboratorium w Londynie. Ann nie musiała się więc martwić, gdzie Diamond zechce ich próbki przesłać, bo, co do tego, że jej sugestii nie posłucha, wątpliwości nie miała. Teraz zostało jej więc tylko siedzieć i czekać, aż białowłosy zadzwoni albo przyjedzie.

Przyjechał. Kiedy z wnętrza domu Ann zobaczyła, że samochód Diamonda obok werandy stanął to jakby blask zaczął bić jej od środka. Chwilę później rozległ się dzwonek, a Ann, podekscytowana ruszyła otworzyć. Biegnąć do drzwi jeszcze, na sekundę, przed lustrem stanęła, włosy poprawiła i zaraz, radosna jasnowłosemu otwarła. Jasnowłosy stał nonszalancko wsparty o framugę, z ułożonymi w kieszeniach spodni rękoma. Widząc Ann ciało wyprostował i bez przywitania, słowa, uśmiechu wszedł do środka. Ann ten nietakt mimo uszu puściła, drzwi za nim zamknęła i przodem do jego pleców stanęła. On wtedy odwrócił się i spojrzał wprost na nią. Był spokojniejszy niż wczoraj i dlatego powoli, dyplomatycznie, ale też chłodno i z dystansem mówić do Ann zaczął.

- Oddamy próbki, ale bez żadnego wysyłania pocztą, tylko osobiście. Zbieraj się.

Rudowłosa zerknęła na niego uważnie, rozwlekle i być może trochę zaczepnie, bo złość gwałtownie w jego oczach mignęła.

- Znam pewne rzetelne laboratorium- mówiła, chwilę nawet spojrzeniem mężczyzny przestraszona dziewczyna- Możemy…

Nie skończyła jednak, bo Diamond brwi zmarszczył i dla odmiany, z namysłem się jej przyglądać zaczął.

- Znajomy lekarz polecił mi już kogoś i tylko do tego kogoś pójdziemy- wyjaśnił lodowato mężczyzna.

Rzeczywiście polecił. Kiedy Diamond zadzwonił rano mówił: ,,Badanie DNA? Nie jestem genetykiem Diamond. Przykro mi. Możesz zrobić test w różnych laboratoriach. Jeśli chcesz to znam kogoś w DNA Diagnostic Center”

Po chwili ciszy Ann ,,ok.” przymilnym, słodkim jak miód głosem powiedziała.

Nie minęła godzina, a już do DNA Diagnostic Center dojeżdżali. Ann znała Londyn  gruntownie i wiedziała, że teraz, na tej trasie jest tylko jedno miejsce możliwe. Wyciągnęła więc jakby od niechcenia telefon i sms-a napisała. Był jednak tak krótki, bo trzyliterowy i ciężko było myśleć, że w tym czasie coś rzeczywiście wysłała. Mimo to Diamond kątem oka jej zachowanie śledził. Koniec końców nic nie powiedział i prowadził samochód dalej. Ann z kolei komórkę schowała i przy głośnym westchnięciu głowę prosto na oparciu siedzenia ułożyła. Zaraz jednak twarz w bok przekręciła i z łagodnym uśmiechem się odezwała.

- Powiesz mi wreszcie dokąd jedziemy?

Niemniej Diamond jak skała milczał i jedynce co w odpowiedzi zrobił to gwałtownie skręcił. Kiedy do celu wreszcie z Ann dotarł, szybko właściwy gabinet znaleźli. Siedzieli w nim przy biurku, naprzeciw znajomego znajomego Diamonda, który akurat im różne kwestie wyjaśniał.

- Tak, test potwierdza ojcostwo z niemal stuprocentowa pewnością…

- Nie, może to być nawet szczoteczka…

- Tak, pobieramy płyn owodniowy z łożyska…

Gdy tak mówił to znudzona Ann świecący ekran telefonu między kurtkami na wieszaku zauważyła. Niby oboje z Diamonem dźwięk wcześniej wyłączyli, ale aktywny wyświetlacz komórki było przez cienki materiał czasami widać. Spostrzegłszy to Ann przeprosiła, wstała, pisnąwszy kręconym krzesłem i do wieszaka podeszła. Okazało się, że dzwonił telefon Diamonda, nie jej, ale dzwoniła Usagi.

,,Perfect timing”- pomyślała i cichaczem, żeby odebrać wyszła.

- Di jest zajęty, rozmawia właśnie z lekarzem- mówiła do telefonu dziewczyna- Jestem w ciąży. Będziemy robić test na ojcostwo, ale to tylko formalność, bo naprawdę- noszę dziecko Twojego męża.

Słysząc satysfakcjonujące milczenie rudowłosa jeszcze dodała.

- Chyba nie wierzysz, żebym na test pozwoliła, nie będąc pewna, czy dziecko jest jego.

Po czym się rozłączyła i połączenie w telefonie zlikwidowała.