world ruled by fiction

BIAŁA RÓŻA

Rozdział IV

Usagi westchnęła tylko schodząc dalej w dół biało-brązowymi schodami. Bezszelestnie stawiała stopy na drewnianej powierzchni milcząco idąc do siedzącego przy kominku Diamonda. Mijając ostatni już stopień blondynka obronnie skrzyżowała ręce i z taką postawą znalazła się w końcu u boku śledzącego ją bacznie wzrokiem małżonka.

- Ja chciałam…- zaczęła spuszczoną twarz ku patrzącemu na nią białowłosemu nagle unosząc.

Chociaż tęczówki Diamonda były wyraźnie zmętniałe, a trzymana w ręce szklaneczka dawała niepostawionemu pytaniu wyczerpującą odpowiedz to on sam zamroczonego alkoholem myślenia nie miał.

- Di, jesteś pijany!- zauważyła z przestrachem spoglądająca w jego oczy dziewczyna.

- Phy…- prychnął pierwszy raz od jej przybycia odwracający wzrok jasnowłosy- Dziwi Cię mój stan Kochanie?

- Oczywiście…- przytaknęła nieruszająca się ani o centymetr blondynka- Przecież Ty nigdy...

- Nigdy co…?- drążył gwałtownie wstający mężczyzna- Nigdy się nie upijam? To chciałaś powiedzieć?

Białowłosy podszedł niezwykle blisko dumnie stojącej w tym samym miejscu Usagi. Odważnie z zewnątrz mierząca go wzrokiem, a nieco bardziej tchórzliwie trzęsąca się od środka dziewczyna kiwnęła tylko głową potwierdzając sugestię nawet ją przytłaczającego swoją wewnętrzną siłą małżonka. Po chwili jednak Diamond odsunął twarz i robiąc parę kroków w tył podszedł z pustą szklaneczką do barku, wyciągając przy tym kolejną, by postawić obok swojej i ostatecznie obie brandy napełnić.

- Nigdy podczas naszej 10-letniej znajomości nie widziałaś, żebym się upił, a tu proszę…- mówił kończący nalewać alkohol z ozdobnej butelki mężczyzna - Rozczarowana?

Usagi parsknęła cicho uciekając w bok powstrzymującą się od komentarza twarzyczką. Obrócony zaś już ku niej Diamond uniósł na ten widok mimowolnie kąciki ust z jednak niezwiastującym rozejmu obliczem szklaneczkę żonie wręczając. Ta wzięła ją w milczeniu na nowo studiując jego przepełnione goryczą spojrzenie.

- Pij Kochanie- powiedział samemu wcześniej maczając usta- Świętujemy koniec naszego małżeństwa...

Dziewczyna aż drgnęła i chociaż pod przykrywką ignorancji chciała później ukryć swoją reakcję to takie działanie nie miało sensu wobec znającego jej sztuczki Diamonda.

- Oj nie bądź śmieszny Di…- skomentowała przekręcając ciało tak, by móc odłożyć zupełnie nietkniętą szklaneczkę.

Wnet ponownie zwróciła się ku stojącemu za nią mężczyźnie, ale ten nieoczekiwanie zrobił krok w przód zakleszczając żonę ułożonymi po jej bokach na meblu rękoma.

- Myślisz, że żartuję?- pytał retorycznie jedną brew znacząco unosząc- Nie Kochanie, wystarczająco długo dawałaś mi do zrozumienia, że nie chcesz mnie w swoim życiu, a ja jak ten głupi się jednak starałem znosząc wszystkie kaprysy, zachcianki i wybryki. Ignorowałem nawet Twoje rozpaczliwe próby zwrócenia uwagi Chiby i te Wasze przyjacielskie spotkania powtarzając sobie ,,zrozumienie i zapomni, a Ty bądź cierpliwy i walcz”, ale koniec- nie walczę, brawo.... Wygrałaś...

Mimo słów o ostatecznym złożeniu broni mężczyzna jeszcze chwilę uważnie świdrował jej oczy, jakby nieświadomie szukając w nich jakiś skrawków nadziei i przez chwile miał nawet wrażenie, że coś jednak znalazł, ale przeciągające się milczenie małżonki zabiło to wrażenie pozbawiając go ostatecznie nadziei na nadzieję.

,,No, co jest Usagi…”- myślała- ,,Przyszłaś go przecież przeprosić, więc wsadź dumę do kieszeni i gadaj…"

Diamond tymczasem spuścił swój wzrok i wściekle syknąwszy uwolnił również Usagi ściągając z komody przypierające ją do niej ręce. Obróciwszy się przeszedł parę kroków nagle ponownie ku dziewczynie wyjątkowo spiętą twarz zwracając.

- Wiesz, cały czas sobie wmawiałem ,, coś do mnie czuje”… Ale wreszcie przyjąłem, że przystałaś na ślub tylko po to, aby dopiec Mamoru za jego związek z Ami...

Oczy Usagi poszerzały i gdyby nie ograniczający możliwość dywersji mebel dziewczyna pewnie cofnęłaby się o krok.

- Jak możesz Di…- szepnęła przerażona jego sposobem myślenia blondynka.

- Jak mogę?- powtórzył ironizujący jej słowa mężczyzna- Jak Ty możesz robić to sobie, mi, Ami?

Nierozważająca wcześniej społecznej szkodliwości swoich czynów blondynka pokornie schyliła przygniecioną natłokiem świeżych myśli głowę.

- Spałaś z nim?- zapytał po chwili dodatkowo podminowany jej nietypową małomównością Diamond.

- Nie!- krzyknęła zdeterminowana w utwierdzeniu go o tym Usagi.

Białowłosy jednak prychnął jej zagorzałe przeczenie zgoła inaczej traktując.

-  Nie pozwalasz mi się nawet dotknąć, a jemu...

- Mówię Ci, że z nim nie spałam!- przerwała zirytowana jego niewiarą dziewczyna.

Przekonany zaś o kolejnym kłamstwie żony jasnowłosy jeszcze silniej ścisnął trzymaną w dłoni szklaneczkę. Jego wargi zwarły się mocno, skrajnie napinając wszystkie zaliczane na poczet twarzy mięśnie. Również ekstremalnie sprężona ręka ruszyła się w końcu, ale po to, żeby w ramach dania wyrazu wszechogarniającej właściciela wściekłości rozbić szklaneczkę o skrzętnie wymalowaną ścianę salonu rezydencji Kentaro. Wraz z dźwiękiem tłuczonego szkła i widokiem ociekającej brandy dekory  dziewczyna podskoczyła.

- Nie kłam do cholery!- rzucił jeszcze idący w jej stronę mężczyzna.

- Co Ty wyprawiasz?- krzyknęła zaskoczona jego zachowaniem blondynka.

- Doprowadzasz mnie do szewskiej pasji Usagi- odparł będący  już przy niej białowłosy.

Diamond przygwoździł ją sobą, nagłe dreszcze u wspierającej plecy o lakierowaną powierzchnię mebla kobiety wywołując.

- Mam Cię nie dotykać, tak?- drwił przesuwając po jej ciele swoimi rozgrzanymi dłońmi.

Ustami zaś błądził wzdłuż odsłoniętej szyi dziewczyny. Spodziewał się odepchnięcia, ale zatracona w jego pieszczotach Usagi zapomniała o ewentualnych próbach oporu jeszcze mocniej do niego się przyciskając. I tak nieoczekiwanie dla nich obojga minęła im pierwsza wspólna od wielu tygodni noc. Otwierająca następnego dnia oczy Usagi z uśmiechem obróciła głowę ku tak długo wolnej przestrzeni łóżka. Ta była jednak pusta, ale tracąca wówczas radosny wyraz twarzy blondynka ponownie rozpłynęła się w przyjemnych wspomnieniach widząc uspokajający jej chwilowy niepokój zegar. Było południe i chcąc nie chcąc po paru jeszcze wizualizacjach wczorajszej nocy i zwyczajowo skrzętnej toalecie wyszła z pokoju, Diamonda najwyraźniej szukając.

- Dzień dobry Shizuko, gdzie jest mój mąż?- zapytała idącą korytarzem dziewczynę.

Pokojówka przystanęła ewidentnie zdumiona takim pytaniem swojej pracodawczyni.

- Wziął walizkę i wcześnie rano wyjechał- odparła ciągle zdezorientowana brunetka.