world ruled by fiction

ZAGUBIONA

Rozdział XVII

Safir i Mamoru żywo dyskutowali na temat przyszłości firmy. Podpierający prawą ręką podbródek Diamond raz za czas wtrącał jakieś słówko, nie mogąc w rzeczywistości myśleć o niczym innym, jak siedzącej naprzeciwko niego blondynce.

,,Niewiarygodne"- dumał- ,,Wpadłaś prosto w moje ręce Kotku. Kto by pomyślał, że nieznajoma dziewczyna, której szukając zamierzałem przekopać każdy cm² Tokio okaże się udziałowcem w mojej firmie i...o zgrozo... narzeczoną Chiby. Matematyczne szanse? Zerowe. To przeznaczenie Kochanie- masz być moja i już."

Usagi wyraźnie nie rozumiała zbyt wiele z prowadzonej rozmowy, ale ewidentnie starała się w niej choćby mentalnie uczestniczyć. Nie pomagał tutaj przyprawiający samą swoją obecnością o zawrót głowy białowłosy.

,,Ten gość jest rozbrajająco przystojny. Wstyd się przyznać, ale... zerwałabym z niego tą czarną  koszulę..."- dumała- ,, Aaa! Boże, Usagi... O czym Ty myślisz? Przecież Mamoru jest świetny...Chociaż nigdy żadna jego pieszczota nie działała na mnie tak, jak niewinny pocałunek Diamonda na przywitanie. Dość! Rozbieram w myślach obcego faceta kiedy obok siedzi mój narzeczony. Jestem beznadziejna..."

- Nie chciałaby Pani osobiście zaangażować się w sprawy firmy?- usłyszała nagle od nikogo innego jak obiektu swoich refleksji.

Usagi wzięła głęboki wdech, ale zanim zdążyła odpowiedzieć uprzedził ją ciemnowłosy.

- Narzeczona nie jest zainteresowana, więc wszystkie sprawy powierza mi- rzucił.

- Mamoru, pytanie było do mnie- odparła.

Bruneta zaskoczyła jej zadziorność, Safir zamienił się w słuch, a Diamond chytrze uśmiechnął.

- Owszem, chciałabym- powiedziała odkładając sztućce.

Mamoru aż się uniósł na krześle.

- Ależ Kochanie, nie znasz się na tym. Poza tym wiesz, że nikt innym nie zadba o Twoje interesy tak jak ja- odparł przesłodzonym tonem.

- Wiem- uśmiechnęła się do niego z wdzięcznością- Ale nie możesz mnie przez całe życie prowadzić za rączkę. Sam chciałeś, żebym dojrzała.

- Tak, ale...

- Żadnego ale. Inaczej w końcu się przepracujesz- powiedziała gładząc go po policzku- Swoją drogą i tak chciałam znaleść jakieś zajęcie, a teraz przepraszam na moment.

Usagi wstała ruszając w stronę toalet. Diamond wyczuł swoją szansę i niby dyskretnie, ale widocznie zerknął na telefon.

- Korzystając z chwilii, że nie jesteśmy wszyscy również przepraszam. Rubeus dobija się do mnie już któryś raz z rzędu, więc oddzwonie, bo może to coś ważnego- rzucił białowłosy opuszczając stolik.

Dobiegł ją przy końcu długiego korytarza z wysadzanymi kamieniem ścianami. Idącą przed nim dziewczynę złapał  delikatnie za rękę i pociagnął w stronę wnęki w murze. Następnie przyparł do ściany i opierając ręce ponad jej ramionami po obu stronach głowy uniemożliwił ucieczkę.

- Będę krzyczeć- powiedziała wpatrując się w niego niczym zahipnotyzowana.

- Nie będziesz- odparł z szelmowskim uśmiechem.

Usagi czuła jak miękną jej kolana.

,, Co ja do licha wyprawiam?"- myślała- ,,Powinnam się wyrywać, ale zamiast zainwestować w szamotanine i wołanie pomocy sama mam ochotę przygwoździc go do ściany. Zapominam przy tym facecie o całym świecie, tracę i tak szczatkową zdolnosć logicznego myślenia, a prąd biegnie przez moje ciało nie w tą stronę co trzeba. Nikt nigdy tak na mnie nie działał, ale najdziwniejsze jest to, że czuję jakbym znała juz wcześniej ten rozpalający skórę dotyk, przyprawiające o drżenie usta i wprowadzające w stan hipnozy spojrzenie. Innymi słowy zupełnie jakbym znała już wcześniej Diamonda Kentaro..."

- Myślałem, że zadzwonisz- usłyszała nagle.

- Nie rozumiem- odparła- Czego ode mnie w ogóle chcesz?

Diamond posłał jej kolejny z repertuaru swoich rozbrajających uśmiechów.

- Ciebie- szepnął jej w ucho zalewając tym samym kolejną falą pożądania.

- Zapomnij Ty Nieokrzesańcu!- zamachnęła się prawą ręką wyraźnie zarumieniona.

Rozbawiony białowłosy szarmacko ucałował pochwycona przy próbie ataku dłoń.

- Przyjdź do mnie do firmy Kochanie- rzucił jeszcze odchodząc.