world ruled by fiction

ZAZDROŚĆ

Yaten Kō wraz ze swoimi braćmi tworzył trzyosobowy zespół rockowy, którego sława dawno sięgnęła już poza granice Japonii. Miał głęboko zielone oczy osadzone blisko nosa na niemal mlecznej buźce z łagodnie dziecięcymi rysami. Zwinięte w kitkę włosy zakrywały i tak często otoczony idealnie wyprasowanym kołnierzykiem kark. Schludność skromnego wyglądu i wytłoczona na twarzy poczciwość dawały obraz człowieka zawsze zimną krew zachowującego. Po prawdzie jednak Yaten Kō świetnie ilustrował, a wręcz wiernie ucieleśniał twierdzenie, że powierzchowność ludzka bywa złudna. W rzeczywistości można by bowiem z pewnością powiedzieć o nim trzy rzeczy, a mianowicie, iż był: szalenie przystojny, szalenie porywczy i szalenie zazdrosny. Niemniej prawie nikt nie wiedział  jak ten wzbudzający na co dzień zachwyt mężczyzna momentalnie potrafi stać się nieobliczalny, bo chociaż życie gwiazdy dostarczało wiele iskier mogących wzniecić pożar to hamowany przez braci, managera i szczątki rozsądku mężczyzna dawał jakoś radę ukryć buzujące wewnątrz niego emocje. O ile jednak jeszcze przed ludźmi umiał opanować swój wybuchowy charakter to w domu sprawa wyglądała zgoła inaczej. Wracający z szargającego mu nerwy studia Yaten oczekiwał niczym niezmąconej idylli. Uważał, że po całodniowym piekle należy mu się przynajmniej wieczorny raj, ale w jego raju Minako chciał mieć tylko dla siebie. Tymczasem jednak cała agencja szykowała jej pierwszy poważny debiut aktorski, który wymagał sporego nakładu pracy. Yaten wtedy stwierdził, iż dziewczyna mocno go zaniedbuje  na rzecz rozwoju swojej kariery. W ogóle całe to jej aktorstwo kompletnie się mu nie podobało. Zewsząd zaczął widzieć otaczających ją dookoła mężczyzn. I nie miało znaczenia czy to był jej szef, manager, sprzedawca z warzywniaka czy nawet listonosz i nie miało znaczenia czy rozmawiała zawodowo przez telefon z kolegom czy grzecznościowo mówiła ,,dzień dobry” spotkanemu przypadkiem sąsiadowi. Yaten miał wrażenie, że Minako każdemu posyła sekretne uśmiechy i od każdego dostaje miłosne liściki. Innymi słowy, wszyscy byli podejrzani. I to nie tak, że Yaten nagle zaczął strugać zazdrośnika. Yaten zawsze zazdrośnikiem był, ale teraz dopiero zazdrość wkroczyła na niebezpieczne grunty. Odkąd stał się gwiazdą życie zaczęło dostarczać mu dodatkowych stresów, którym ze względów wizerunkowych nie mógł dać zwyczajowego upustu. Kiedy więc przekraczając próg mieszkania napotykał najmniejszy impuls czuł jakby ktoś z granatu wyciągnął zawleczkę. Wystarczyło, że mająca wrócić na 19.00 Minako przyszła rozpromieniona o 19.15.  I Yaten wybuchał. I wybuchał coraz częściej, aż w końcu doszło do rękoczynów. Pewnego dnia przegiął. Dziewczyna leżała cała we krwi brudząc klejący się do niej włochaty dywan. Uwielbiała go i zawsze ganiła Yatena za najmniejszy okruszek, a teraz sama kalała shaggy’ego plamami czerwieni. Obok na parapecie z wspartymi o grzejnik stopami przysiadł sparaliżowany szokiem mężczyzna. W wyciągniętej przed siebie dłoni trzymał zapalony papieros. Spopielona końcówka sama odpadła robiąc mu dziurę w spodniach, ale on nic nie poczuł drżącą ręką dalej szluga ujmując. Nagle ktoś zapukał. Pukał raz, drugi, trzeci, a Yaten nic- jakby nie słyszał.

,,Dziwne, widziałem przecież jak wchodziła do budynku”- myślał po drugiej stronie drzwi zaskoczony brakiem odzewu Kunzite.

Intuicyjnie nacisnął więc klamkę kątem oka zaraz widząc pokazany tym uchyłem fragment wnętrza mieszkania.

,,Otwarte i nikt się nie odzywa?”- dumał zastanawiając się przy tym czy właściwe będzie samowolne wejście, by tylko zostawić Minako scenariusz, którego od niego z samochodu zapomniała.

Najwyraźniej stwierdził, że właściwie, bo raptem szerzej otworzył drzwi, ale to co zobaczył wstrząsnęło nim do głębi. Patrzył to na nią, to na niego, to znowu na nią i w końcu na nich oboje. Widział go nieraz w telewizji czy gazetach, ale był przedstawiany jako nieprzystający, bo zbyt delikatny do świata rocka, aczkolwiek bardzo utalentowany dzieciak. Tymczasem miał przed sobą umazanego krwią Minako potencjalnego mordercę. Sam potencjalny morderca nie reagował przechodząc najpewniej fazę osłupiającego wstrząsu i chociaż  pierwszą myślą Kunzite było samemu ,,zabić” to zignorował ją biegnąc prędko do nieruchomej dziewczyny. Po szybkiej obdukcji wziął ją delikatnie na ręce i  zmierzając zaraz ku wyjściu zwrócił się jeszcze głową w tył.

- Dopilnuję, żebyś słono zapłacił- powiedział mający nadzieję, iż Yaten go słyszał Kunzite.

THE END