world ruled by fiction

BIAŁA RÓŻA

Rozdział XLIII

Fiore Sakata był człowiekiem spokojnym, grzecznym i kulturalnym. Miał jednak swoją manię wyższości, która dla przypinającej mu łatkę idioty Usagi wydawała się zwyczajnie śmieszna. Generalnie bowiem Usagi Fiore nie tolerowała i o ukrywanie homoseksualnych zapędów go podejrzewała. Niemniej nawet ona przyznać musiała, że do każdej sprawy podchodził rozsądnie i nigdy się nie unosił. Tak było i teraz, kiedy z Ann, po otrzymaniu wiadomości od Diamonda, w progach jego firmy zawitał. Ostatecznie miał tutaj sprawę służbową, a raczej Fiore i Diamond planowali dogadać się odnośnie najbliższego spotkania telefonicznie. Niemniej wyszło, jak wyszło, bo lokajo-szofer słowa Diamonda przekazał, Fiore je jako atak na kuzynkę odebrał i co żywo, następnego dnia do Kentaro Corp. ruszył. Wiedział, że groźba Diamonda się z powietrza nie wzięła i coś musiało między tym dwojgiem mieć miejsce. Ann jednak uparcie milczała. Ann, jego słodka, urocza, niewinna Ann, którą wszyscy, od zawsze serdecznie kochali była nagle, jak wróg traktowana. Gdy o tym myślał złość jego wnętrze skręcała. Mimo to z zewnątrz nie było śladu agresji widać, bo, tak jak Diamond, Fiore potrafił w najcięższych momentach spokój okazać, przy czym o ile Diamond miał wtedy twarz spiętą, wyostrzone spojrzenie, zaciśnięte usta, to Fiore nic. Nic też nie zauważyła życzliwie przyjmująca go Yvonne. Fakt, że był posępny, ale to tyle i kiedy mu prośbę Diamonda o zaczekanie zreferowała, dyplomatycznie zaczął chęć natychmiastowej wizytacji tłumaczyć. Ann wówczas się uśmiechnęła i porozumiewawczo dłoń mu ścisnęła. Fiore odpuścił więc, a chwilę później rudowłosa do gabinetu samotnie weszła.

- Di!- krzyknęła radośnie, z niewinnym wyrazem twarzy i brakiem jakiegokolwiek cienia pretensji na niej.

Ogólnie rzecz biorąc zachowywała się, jakby nic w ostatnim czasie nie zaszło, a Diamond był świeżo wracającym z wyjazdu kochankiem. Obraz ten Usagi wzburzył i wszystkie wulkany świata, kiedy go ,,Di” nazwała, zawrzały. Tak ją to zirytowało, że sceny straszne i krwawe by miejsce miały, gdyby jasnowłosy się nie odezwał.

- Ostatnio Ci powiedziałem i raz jeszcze powtórzę, tylko żona może mnie tak nazywać…- mówił,  kiedy Ann się do niego zbliżała.

Tym sposobem Di Usagi nieświadomie ostudził. Bez słowa i czynu póki co więc pozostała. Znaczące dla jej wyciszenia było również to, że sobie cel przyjścia tutaj przypomniała. Musiała trzymać nerwy na wodzy, tak jak w ostatnim czasie trzymała. Level trudności jednak podskoczył  i z ,,prawie niemożliwego” stało się to ,,kompletnie niemożliwe”. Nie chciała, żeby powrót do Japonii wyglądał, jakby za wygraną dawała, ale lepszej opcji w tej sytuacji nie było. Czy Diamond spał z Ann czy nie to i tak tylko tym ruchem ją pokonać mogła. Nie robiła wyjazdem przysługi Ann, robiła przysługę sobie. Jeśli bowiem by w Anglii została to ich trójkąt mógłby trwać w nieskończoność, a nie chciała, żeby Ann ciągła się przez jej życie jak guma do żucia. Jeśli opuści Londyn to sprawa będzie wyglądała jasno, z troje zostanie dwoje, bo albo Diamond za nią pojedzie, albo i nie.

- Mam nadzieję, że obecność Usagi nie okaże się dla Ciebie uciążliwa- powiedział Ann białowłosy, kanapę wzdłuż ściany gabinetu wskazując.

Kiedy to mówił w głąb szuflady zerkał, żeby po chwili, z jej wnętrza jakieś dokumenty wyciągnąć.

,,Nie patrzy na mnie…”- myślała panicznie Usagi- ,,Nie patrzy na mnie, jest wściekły o ten policzek…”

Na Usagi za to Ann patrzyła, która dopiero teraz ją zauważyła. Usagi zaś dopiero zauważyła, że Ann ją zauważyła i się na nią patrzy. A patrzyła się ogniście. Do tego jej poczciwy uśmiech miejsca kwaśnemu grymasowi ustąpił.

- Nie…- szepnęła rudowłosa cicho, głowę obracając i do poprzedniego wyrazu twarzy, tego dla Diamonda, wracając.

- A właściwie…- mówiła dalej, podbródek spuszczony trzymając i oczy sierotki Marysi robiąc- To tak, sytuacja między nami jest trochę niezręczna… nawet bardzo iiiiiiiii…

I Usagi przed oczyma znowu pociemniało.

,,Jak można być takim fałszywym”- klęła w żywy kamień blondynka, zachowanie Ann z chwili, kiedy ją oświecić przyszła, sobie przypominając.

Niemniej, wbrew chwilowym krwi zalewom Usagi dzielnie rozmowy słuchała i wszystko pieczołowicie rejestrowała. W końcu, gdzieś na dnie jej zmaltretowanego umysłu się jakieś niesprecyzowane jeszcze podejrzenie klarować zaczęło.

,,Spokojnie Usagi…”- mówiła sobie blondynka- ,, Spokojnie, myśl bystrze i intensywnie…”

Myślała bystrze i intensywnie i jej totalne kretyństwo wyszło. Otóż, Ann naszprycowała czymś Di, potem ściągnęła go do sypialni, a kiedy padł to upozorowała pokój na miejsce libacji i naga mu do łóżka wskoczyła.

,,Bezsens…”- zaśmiała się w duchu dziewczyna- ,,Ann musiałaby być totalną wariatką…”

- Czyli upiłeś mnie, rozkochałeś, wykorzystałeś i ja mam o wszystkim zapomnieć!?- krzyczała Ann głosem szarej myszki, która w akcie desperacji zdobyła się na odwagę, żeby swój dramat uzewnętrznić.

Przedstawienie było naprawdę mistrzowskie. W całej swojej nienawiści do Ann Usagi przyznać musiała, że aktorką jest znakomitą, a część gwiazd kina to się do filmów, jak paralitycy do baletu nadaje. Zresztą co się dziwić, najlepsi aktorzy zawsze są chorzy psychicznie.

,,Zaraz…”- pomyślała w nagłym natchnieniu Usagi- ,,Jak, musiałaby być totalną wariatką? Ona przecież jest totalną wariatką…”

I patrzyła przez chwilę na Ann, jakby ktoś ją samą ciężkim przedmiotem właśnie w głowę zaprawił.

,,Czyżby moja kretyńska teoria miała ręce i nogi?”- pytała siebie dziewczyna.

Poczym gwałtownie wstała i spojrzenie obojga, Diamonda i Ann, na sobie skupiła.

,,Może Fiore coś wie…”- dumała, kiedy pozostała dwójka jakiś słów, po tak niespodziewanym zrywie wyczekiwała- ,,Ale i tak nie powie. Zresztą kto wie, czego mu ta pirania naopowiadała… A jeśli to się na firmie odbije? Szlaggg…”

- Wychodzę- powiedziała wreszcie blondynka- Póki rozmawiacie zajmę się Fiorę. Ważne interesy nie mogą czekać. Jak coś to będziemy w sąsiedniej sali.