world ruled by fiction

ZAGUBIONA

Rozdział XXV

Prawie gotowa do wyjścia blondynka sięgnęła po natarczywie dzwoniącą komórkę.

,,Szlag, to Mamoru”- pomyślała wsuwając nogę w średniej wysokości szpilkę do szpica z bordowego lakierku- ,,Tylko nie sprzedaj Usagi, że coś podejrzewasz…"

- Słucham- powiedziała mocując się z drugim butem.

- Cześć Kochanie. Dzwoniłem wczoraj. Nie odbierasz, nie oddzwaniasz. Coś się stało?- usłyszała.

Usagi zmarszczyła brwi i przykładając policzkiem komórkę do ramienia stanęła na jednej nodze prawą ręką nasuwając zapiętek szpilki.

- Dzwoniłeś?- zapytała poważnie zaskoczona.

- Taa, parę razy- odparł.

- Ała!- krzyknęła blondynka.

- Usagi co się tam dzieje?

- Nic, ubieram buty- odparła z kwaśną miną ruszając po torebkę- Ale jeśli do 5 min się nie rozbiją to na wieczór będę kaleką roku.

Mamoru głośno westchnął do słuchawki.

- To załóż inne- inteligentnie doradził.

- Nie mogę- powiedziała niemal rozpaczliwym tonem- Pasują idealnie, a nie mam już czasu zwiedzać garderoby.

- Boże, co ta Unazuki z Tobą zrobiła…- skomentował- Wychodzisz na uczelnię? Wczoraj podobno nie byłaś...

- Fiore Kabel Sakata złożył meldunek?- zapytała kąśliwie.

- Możesz nie być dla niego taka niemiła?

- Nie lubię go i już. Przepraszam Mamo-chan, ale jestem umówiona na 10, więc może zadzwonisz po południu jak będziesz miał chwilę?

- Jak to jesteś umówiona na 10? Nie idziesz na zajęcia? Co Ty do cholery wyprawiasz?

Wiedział, że nie powinien się unosić, ale swoim zachowaniem i omijaniem kolejnego pytania z kolei, żeby wreszcie się rozłączyć zadziałała mu na skołatane tłumem wątpliwości nerwy.

- Przeniosłam się na zaoczne, ale teraz nie mam czasu Ci nic wyjaśniać. Zadzwoń później to pogadamy.

Mamoru rozłączył się z wściekłości uderzając pięścią w stolik.

- Coś nie tak?- zapytał Motoki.

- Wszystko jest nie tak… Usagi mi się wymyka, a razem z nią jej udziały...

- Mamy jeszcze Kawachigiego, który traktuje Cię jak syna, którego nigdy nie miał…- zauważył chytrze jasnowłosy.

- Kawachigi jest płotką przy Kentaro, a poza tym to długoterminowa inwestycja- odparł odpalający papierosa Mamoru.

***

Usagi usłyszawszy ,,proszę” weszła do przestronnego gabinetu Diamonda. Widząc siedzącego za biurkiem białowłosego mimowolnie się uśmiechnęła idąc w jego stronę. Przerzuciła wiszący do tej pory z ramienia elegancki płaszcz przez oparcie wolnego fotela i stanęła naprzeciwko mężczyzny kładąc ręce na biodrach.

-I jak wyglądam w biurowym stroju?- zapytała efektownie, jak na ogniatającego buta, się obracając.

Mierzący blondynkę już od progu pożądliwym spojrzeniem Diamond sprytnie wykorzystał moment nieuwagi dziewczyny łapiąc ją w pasie i niebezpiecznie blisko przysuwając swoją twarz do jej.

- Cudownie…- szepnął patrząc prosto w jej intensywnie błękitne oczy.

- Diamond… ja… źle się z tym czuję- wydukała w końcu zahipnotyzowana jego spojrzeniem blondynka.

- Co masz na myśli?- zapytał białowłosy nieco się odsuwając.

Usagi przeszła parę kroków siadając na naznaczonym przez płaszcz fotelu. Założyła nogę za nogę, ręce złożyła jak do modlitwy, a wzrok wbiła w ziemię.

- Di, bo te nasze relacje… mimo wszystko, to i tak nie fair względem Mamoru…

Aktywnie o czymś myślący Diamond stał tak bez ruchu parę sekund, by w końcu podejść do biurka i z pierwszej szuflady od góry wyciągnąć dużą, białą kopertę. Przesunął ją po drewnianej powierzchni mebla w stronę zaskoczonej dziewczyny, ręce pozostawiając oparte na blacie biurka. Usagi spojrzała na niego próbując wyczytać coś z jego twarzy, ale jej wyraz był zdecydowanie nieodgadniony. Niepewnie sięgnęła więc po kopertę wyjmując z niej całkiem lekką zawartość. Otwierając szeroko oczy lewą rękę przyłożyła do ust prawą mocno ściskając zdjęcia.

- Kiedy je zrobiono?- zapytała drżącym głosem poznając świeżo kupioną koszulę Mamoru.

- Wczoraj- odparł białowłosy obserwując jej reakcję.

,, I czego histeryzujesz Usagi”- karciła siebie w myślach- ,,Przecież podejrzewałaś, że on cię zdradza… A ta kobieta… Widziałam ją we śnie, a właściwie- jej obraz mignął mi przed oczami… Jej i… Ałłł…”

Blondynka gwałtownie złapała się za głowę upuszczając trzymane zdjęcia.

- Skarbie, co Ci…

Diamond momentalnie doskoczył do niej.

Widziała siebie idącą ulicą, widziała intymnie przyklejoną do prowadzącego samochód narzeczonego kobietę, widziała sadowiącego ją przemoczoną jak kura na przednim siedzeniu Diamonda. We śnie łapała tylko pojedyncze obrazy i nie była pewna, czy to nie umysł płata jej figle.

,, A może teraz też mi płata?”- dumała- ,,Nie, to jest zbyt wyraźne, dokładne, płynne i… niestety logiczne…”

Widziała jadącego z nią samochodem Motokiego, próbującego ją przytulić Mamoru, siebie oddalającą się i … ciemność.

- Hej Maleńka!- próbował ją ocucić kucający przy niej białowłosy.

Ale coś z tej wizji nie dawało jej spokoju nie mniej niż cała reszta.

- Di, czy my uprawialiśmy seks?- wystrzeliła podnosząc głowę i patrząc mu prosto w oczy.

Tym razem to Diamond wyglądał na zaskoczonego.

- Nie spodziewałem się, że to będzie pierwsze… no dobra, drugie pytanie po tym jak zobaczysz….-

mężczyzna przerwał widząc jej błagające o odpowiedz spojrzenie.

- Tak- odparł.

- Cholera- powiedziała wpijając place prawej dłoni we włosy.

- Usagi, co się dzieje?- zapytał marszcząc brwi.

- Nic… albo wszystko- odpowiedziała przechylając głowę do tyłu, żeby uchronić zaszklone oczy przed rozmazaniem- Po prostu poskładałam wszystko do kupy…

- Przypomniałaś sobie coś?

- Myślę, ze na tyle, żeby posłać Mamoru do wszystkich diabłów- odparła.

Diamond triumfalnie się uśmiechnął.

- Tylko, że… kurde, spałam z Tobą Di… spałam, jak jeszcze byłam z Mamoru. Czy to nie czyni mnie taką jak on? Czy nie wypadałoby powiedzieć: ,,no to mamy remis”?

- Hej, Kochanie- rzucił ujmując jej podbródek- Nie waż się nawet porównywać do tej łajzy. Jestem pewien, że ma jeszcze niejeden grzeszek na sumieniu i Ci to udowodnię.

Usagi patrzyła się na niego swoimi dalej zaszklonymi oczami.

- Dziękuję Di- powiedziała rzucając się mu w ramiona- Dziękuję Ci, że jesteś… Zobaczysz, będę silniejsza…

Diamond ponownie zmarszczył brwi odrywając się od niej.

- Przecież lubisz silne kobiety...

Przez twarz białowłosego przemknął kolejny uśmieszek.

- A skąd wiesz?- zapytał rozbawiony.

- Czytałam w gazecie- wystrzeliła blondynka.

Para popatrzyła się na siebie- on zdumiony, ona zażenowana, po czym oboje wybuchli głośnym śmiechem.

- Dobra- odezwał się w końcu Diamond- przedstawmy Cię wreszcie reszcie…

Białowłosy podszedł do biurka podnosząc słuchawkę.

- Berthier, Ty, Coan, Safir, Rubeus i Sakuraba jeśli jest… za 5 min u mnie.